Św. Albert Wielki, nauczyciel św. Tomasza, dowiedział się z objawienia, że zwykła pamięć lub rozmyślanie męki Jezusa Chrystusa jest dla chrześcijanina bardziej zasługującym niż post o chlebie przez wszystkie piątki roku lub biczowanie aż do krwi każdego tygodnia czy odmawianie codziennie psałterza. O ile więcej będzie zasługującym Różaniec, który przypomina nam całe życie i mękę Naszego Pana?
Pewnego dnia Najświętsza Dziewica objawiła św. Alanowi, że po Najświętszej Ofierze Mszy Świętej, która jest pierwszą i najbardziej żywą pamiątką Naszego Pana, nie ma praktyki ważniejszej i bardziej zasługującej od Różańca św., który jest jakby drugą kommemoracją i przedstawieniem życia i męki Chrystusa.
Jemu też Najświętsza Dziewica powiedziała: „ Wiedz, że jakkolwiek są już liczne odpusty udzielone Mojemu Różańcowi, Ja ubogacę go jeszcze więcej na każdą pięćdziesiątkę Zdrowaś Maryjo dla tych, którzy będą go odmawiali bez grzechu śmiertelnego i pobożnie na kolanach; każdemu zaś, który wytrwa w odmawianiu go rozmyślając jego piętnaście tajemnic, uproszę, jako nagrodę za tak dobrą przysługę, aby w końcu życia zostały mu całkowicie odpuszczone i winy, i kara za wszystkie jego grzechy. Niech Ci się to nie wydaje niemożliwe ponieważ łatwo mi jest to uczynić, gdyż jestem Matką Króla Niebios, tego, który nazywa Mnie Pełną Łaski; jeżeli naprawdę jestem nią wypełniona, mogę ją rozdzielać i udzielę jej obficie Moim drogim synom”.
Św. Dominik był tak bardzo przekonany o skuteczności i zasłudze Różańca, że tym, których spowiadał, nie zadawał inne pokuty, jak odmówienie Różańca św.
Aby iść pewnie śladami wielkiego świętego, spowiednicy powinni również zadawać penitentom jako pokutę Różaniec z rozważaniem świętych tajemnic, zamiast innych pokut, które nie są ani tak zasługujące, a ni tak przyjemne Bogu, ani tak skuteczne, by uchronić ich d grzechu, nie mówiąc już, że odmawiający Różaniec uzyskują liczne odpusty, w które nie SA tak bogate inne praktyki.
„Z pewnością – mówi opat Blosius – Różaniec, z rozmyślaniem życia i Meki Jezusa Chrystusa, jest bardzo przyjemnym Naszemu Panu i Najświętszej Dziewicy i bardzo skuteczny, by otrzymać każdą łaskę; i dlatego możemy odmawiać go tak za nas, jak za tych, którzy się nam polecają, oraz za cały Kościół. Uciekajmy się więc do Nabożeństwa Różańca św. w każdej naszej potrzebie, a otrzymamy na pewno to, o co poprosimy Boga odnośnie do naszego zbawienia”.
Źródło: Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort „Przedziwny sekret Różańca Świętego”
